ေမ့မရေသာ ေန႔စြဲမ်ား ……………

ဘုရားဝတ္ျပဳၿပီးတာနဲ႔ လက္စြဲေတာ္ေရဒီယုိေလးကိုင္လို႔ တဲအျပင္ထြက္ မနက္ခင္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေလေကာင္းေလသန္႔ေလး ရွဴရွဳိက္လို႔ စခန္းကုန္း တစ္ပတ္လည္ကို တစ္ခ်က္ေဝ့ဝဲ ၾကည့္လိုက္တယ္။ မီးခိုး ေလးေတြ တလူလူနဲ႔ အင္းေပါ့ ဒီအခ်ိန္ဆို ေမာနင္းတီးေလးေဖ်ာ္လို႔ ညကက်န္တဲ့ထမင္းေလးေတြ ဒယ္အိုးကင္းပူ ဆီပါးပါးေလးတိုက္လို႔ ဆႏြင္းပါးပါး ဆားမ်ားမ်ားနဲ႔ (ဆားကေတာ့ အခဲလိုက္ေတာင္ ပါတယ္) ေခြ်းထြက္မ်ားလို႔ ဆားမ်ားမ်ား စားခိုင္းထားရတယ္။

ငွက္မ်ဳိးစုံေအာ္သံ ဝါးရြက္ေတြ ေလအေဝ့ ထြက္လာတဲ့အသံ တကယ့္ကို သာယာပါတယ္။ ခဏေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္တပ္ခြဲရုံး ထမင္းခ်က္(ခ်က္ႀကီး) အာပီဂ်ီ တင္ေငြ ထမင္းေၾကာ္ ပန္းကန္ေလးနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ ခြက္ေလး ကိုင္လို႔ တဲေရွ႕က ဝါးစားပြဲေလးေပၚ လာတင္ေပးတယ္။ 'ဗိုလ္ႀကီး' လို႔ ေနာက္ကေနေခၚတာနဲ႔ လွည့္ မၾကည့္ဘဲ ေအးထားခဲ့ေလကြာ ဆိုေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ ဆိုၿပီး ၿငိမ္ၿပီးရပ္ေနတာနဲ႔ ေျပာတပည့္ေက်ာ္ မင္းတစ္ခုခု ေျပာမလို႔မို႔လား ဟုတ္တယ္ဗိုလ္ႀကီး တစ္ျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး …(အဲဒီလိုတစ္ျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ေတြပဲ ရင္ထိတ္ရတာ ဘာျပသနာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲေပါ့) တပ္စိတ္ေတြမွာ ရိကၡာနည္းကုန္ၾကၿပီ …. ေဟ တစ္ေန႔က ငါေမး ေတာ့ တစ္ပါတ္ေလာက္ရေသးတယ္ဆို တို႔ခြဲရုံးမွာေရာ ။ ဟုတ္ကဲ့ ခြဲရုံးကို လာေခ်းလို႔လည္း ဆန္နဲနဲစီနဲ႔ ဆီ မွ်ေပးလိုက္ေသးတယ္.. တစ္ခ်ဳိ႕ဆို မနက္ထမင္းေၾကာ္ကို မစားၾက ေတာ့တာ….တဲ့။ ကဲ ဇာတ္လမ္းကစၿပီ။

အဲဒီ့ရိကၡာ ျပႆနာက တကယ့္ကို ျပႆနာ တစ္ျခားေနရာေတြ အေၾကာင္း မဟုတ္ေပမယ့္ အခုလို မိုင္း အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ ကရင္ျပည္နယ္ ေတာထဲေရွ႕တန္းက ေခါင္းခဲစရာတစ္ခုပါ။ အခြင့္ မရဘဲ တစ္ေနရာနဲ႔ တစ္ေနရာ သြားလို႔မရ သလို သြားတာနဲ႔ မိုင္းျဖစ္စဥ္ တုိက္ပြဲျဖစ္စဥ္ တစ္ခုခုဆိုတာနဲ႔ ေျဖရွင္း ေပေတာ့။ ရန္သူ ဘယ္ႏွေယာက္ မိမိဘယ္ေလာက္ေပါ့။ အခုလည္း ရိကၡာထုတ္ထားဦးမလား စစ္ေၾကာင္းမွဴးေမး တုန္းက ေလာက္ေသးတယ္။ အခုမေလာက္ေတာ့ဘူးဆို ဘယ္ေကာင္းမလဲေပါ့။ ကဲ ေခၚကြာ ဆရာႀကီးေတြ …. ။

သူတို႔မလာခင္ တဂြီဂြီျမည္ေနတဲ့ ဗိုက္ထဲကို Army Tea ေလး ေလာင္းခ် လိုက္တယ္။ အင္း လၻက္ရည္ကေတာ့ ႏို႔ေရာင္ေရာေရာ အရသာရွိရွိပဲ။ ဒါကိုလည္း တပ္ခြဲမွဴး လုပ္တဲ့ အရာရွိေတြက ေသာက္ၿပီး လွ်ာဖ်ားမွာ အရသာကို ေသခ်ာစစ္ေဆးရတယ္။ အရသာကို ခံခ်င္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အခ်ဳိအရမ္းေပါ့ ႏုိ႔ဆီအေရာင္က ပါေနေပမယ့္ ဒါ ေသခ်ာတယ္ သၾကားျပက္ေနပုံ။ အေရာင္က လုံးဝ အက်ရည္ေရာင္ က်စိမ့္ အေရာင္ဘက္မ်ားၿပီး အခ်ဳိဓာတ္က ပုံမွန္ဆိုရင္ ႏို႔ဆီ နည္းေနလို႔ ေခြ်တာေနၿပီ။ ေနာက္ အက်ရည္အေရာင္လုံးဝ မပါတာမ်ဳိး ႏြားႏို႔ေရာင္ အခ်ဳိ ေပါ့ေပါ့ျဖစ္လာၿပီဆုိ ေသခ်ာပါၿပီ အင္း အခ်ဳိေျခာက္နဲ႔သၾကားပါးဆို မရွိသေလာက္ေပါ့…… ဒီလိုမ်ဳိးေလးေတြ။ (ေျပာရင္း ရန္ကုန္က Lucky Seven (၈မိုင္ကားဂိတ္နားက) လၻက္ရည္ကိုေတာင္ လြမ္းလာၿပီ.. လမ္းၾကား ေလးထဲမွာ)

ခဏၾကာေတာ့ ဆရာႀကီးေတြနဲ႔ အတူ တပည့္ေက်ာ္ျပန္ပါလာတာနဲ႔ ေရာ့ ခ်က္ႀကီး ထမင္းေၾကာ္ ပန္းကန္ ျပန္ယူ သြားေတာ့ မစားရေသးတဲ့ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ကို ေကြ်းလိုက္။ တီးေတာ့ထားခဲ့ ( ဟုတ္တယ္ ေလ ဒါက ထမင္း ေၾကာ္ထက္ အေရးႀကီးတယ္) ကဲ ဆရာႀကီး ဆရာ့ဆရာႀကီးမ်ား ( နဲနဲ ရြဲ႕သံေလးပါလာတယ္ တင္းေနတယ္ ေပါ့ေလ) ဟိုေန႔က စစ္ေၾကာင္း ၁ ရုံးက ၃၂ ကိစၥ ေမးလာလို႔ ကြ်န္ေတာ္ အကုန္ေခၚေမးေတာ့ ေလာက္ေသး တယ္ ေအးေဆး ဗိုလ္ႀကီးဆို ။ အခု စေနၿပီေလ ဇာတ္လမ္းက။ ဒါေတာင္ ဘယ္သူမွ သတင္းလာပို႔တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ (ကိုယ့္ဘာသာသိတဲ့အထာနဲ႔ အဟဲ အမွန္က တပည့္ေက်ာ္ေျပာလို႔ ဒီလိုပဲ အရာရွိပါဆို အရာရာ သိရွိထားရမယ္ေလ)။

ထမင္းဝေအာင္ မစားရေတာ့တဲ့ တပ္စိတ္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေနၿပီလဲမသိဘူး။ ဆရာႀကီးတို႔ သိတဲ့အတုိင္းပဲ သြားမယ္လာမယ္ဆို ဗ်ဴဟာကိုေျပာရ စစ္ေၾကာင္းရုံးကို သတင္းပို႔ရ ခြင့္ျပဳခ်က္မရ ဒီတိုင္း ငုပ္တုတ္ေနပါဆို ကဲ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ။ ဘာနဲ႔သြားစားၾကမလဲ ဟင္ … ရိကၡာနည္းေနတာကို တို႔ ဗိုလ္ႀကီး ဆရာႀကီးေတြက ဒီလိုပဲ ၾကည့္ေနတယ္လို႔ ေအာက္က တပည့္ေတြ ထင္ ကုန္ဘယ္လို လုပ္မလဲ ။ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္ေနတဲ့ ဆရာႀကီးတို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘယ္မွာသြား သုံးစားမလဲ ကဲ ေျပာ ၾကေလ … ဆိုေတာ့ မလွဳပ္ၾကဘူး။ ဒီလိုပဲတပ္မေတာ္မွာက ကိုယ့္အရာရွိ စိတ္တိုၿပီဆို ကုပ္ေနတယ္ ။ မကုပ္ ၾကည့္ပါလား တုတ္ခံရမွာေပါ့။ စစ္ေၾကာင္းမွဴးက ခြင့္ျပဳတယ္ထား။ ဗ်ဴဟာက ခြင့္မျပဳရင္ အဲဒါက ျပႆနာ။ ေနာက္မွ ရိကၡာစားတက္ အဲဒီမွာ ရိကၡာေတြ မထုတ္ျဖစ္ဘဲ လိုစားျပေနအခက္။ ရွင္းေတာ့ အဲဒါကို ။ ဆရာႀကီးအကုန္ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ အဲဒီကိစၥ ပိုသိၾကမွာပါ။ တပ္မေတာ္မွာ အထူးသျဖင့္ေရွ႕တန္း ရိကၡာကို စားစမ္း စားလို႔ကုန္တာ။ ႏွစ္ဆထုတ္ေပးတယ္။ တကယ္လည္း ပင္ပန္းလို႔ ။ ပိုစား(ရိကၡာကို ပိုထုတ္မိသြားတဲ့ အပါတ္)၊ လိုစား(ထုတ္ယူစားရမယ့္ဟာထက္ ေလ်ာ့နည္းၿပီး ထုတ္စားတာ) ပိုစားကဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္ လိုစားဆို လာေတာ့မွာေလ။ စစ္သည္ေတြကို ရိကၡာထုတ္ မေပးဘူးလား။ ဘာနဲ႔စားေနလဲ ဒီအၾကားထဲ ရြာေတြကရေနလို႔လား ပိုက္ဆံေတြေပါေနလို႔ ဝယ္စား ေနတာလား မင္းတို႔က ကိုယ့္ရိကၡာကို ထုတ္မစား ၾကရေအာင္ … ဆိုလာရင္ ကဲ ရွင္းေလ ။ ဘယ္သူရွင္းမလဲ ? ဆိုေတာ့မွ ဟုတ္ပါတယ္ ဗိုလ္ႀကီးတဲ့ ။

ဆရာႀကီး CQ က (အဲဒီ CQ က စားေရးေသာက္ေရးတာဝန္ခံပဲ ဆိုပါေတာ့) အခုမွ ဟုတ္မေနနဲ႔ လုပ္ မနက္ျဖန္ ဆရာႀကီး ၂ ေယာက္ လက္ေရြးစင္ ၂ စိတ္ေလာက္ထုတ္ အကုန္လက္နက္ငယ္ကိုယ္စီ အႀကီး ၂ ခုနဲ႔ ရိကၡာသြား ယူဖို႔ အခုၿပီးတာနဲ႔ လူ တစ္ခါထဲ ထုတ္။ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ေငးေတးေတး ေနအိမ္လြမ္းဆြတ္မိန္းမတမ္းတတဲ့ ေကာင္ေတြ ေခၚမသြားနဲ႔ သြက္သြက္လက္လက္ မာမာခ်ာခ်ာေတြ ေရြးေခၚသြား။ ထြက္ခါနီး ဆရာႀကီး CQ သတင္းလာပို႔ ။ ကဲ ဘာမရွင္းတာရွိလဲ မရွိပါဘူးဗိုလ္ႀကီး … (မနားတမ္းေျပာထည့္လိုက္တာ အသက္ေတာင္ မနည္းရွဴရတယ္)

တခုသတင္း ပို႔ခ်င္ပါတယ္ ဗိုလ္ႀကီး …….. ဟုတ္ၿပီ ေျပာဆရာႀကီးဒိုးလုံး (သူ႔နံမည္အရင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး သူက ဒိုးလုံး crazy တဲ့ေလ အဲဒါကို အေၾကာင္းျပဳလို႔ တပ္ၾကပ္ႀကီးဒိုးလုံး ျဖစ္ေနတာ) ။ ဆရာစိုးျမင့္ထြန္း ကိုေခၚသြားခ်င္တာ သူက တုတ္ေကြးဖ်ား ဖ်ားလို႔ ေဆးတိုက္ၿပီး သိပ္ထားတယ္။ ဟာ ျဖစ္ရျပန္ၿပီ အဖ်ားႀကီးလား (ေမးလိုက္မိၿပီးမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို က်ိန္ဆဲလိုက္မိတယ္ ငါႏွယ္ေနာ္ အညာစကားနဲ႔ သြားေျပာမိတယ္လို႔ …ႏို႔ ကြ်န္ေတာ္က အညာသားေလးေလ.. ) ကိုယ္နဲနဲပဲ ပူတယ္ ဗိုလ္ႀကီး ထမင္းေရပူပူနဲ႔ ေဆးတိုက္ ထားပါတယ္…တဲ့ ေဆးတပ္သားက ဘာေျပာလဲ … ဘာမွေတာ့ေျပာမသြားဘူး ဟာ ဒီေကာင္ ေခၚ ေမာင္ေဆးတပ္သား (ေဆးသင္တန္းတတ္ၿပီးသား ဒုတပ္ၾကပ္တစ္ေယာက္ပါ) ။။ တုတ္ေကြးဖ်ားဆိုပဲ သိသလို လိုနဲ႔ အမယ္ ငွက္ဖ်ားဆုိ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ကဲ… ဟုတ္တယ္ေလ တပ္မေတာ္မွာ ငွက္ဖ်ားေဆးေတြ ထုတ္ေပး ထားတာ။ ငွက္ဖ်ားနဲ႔တစ္ခုခုျဖစ္လို႔ကေတာ့ ေဆးမေသာက္သူမွာ တာဝန္ကိုး။ ေနပါဦး ဒီေကာင္ မေန႔က ဘာေတြ အစားမွားေသးလဲ မွဳိေတြဘာေတြ စားလို႔လား …. ဆိုေတာ့ မစားဘူးဗိုလ္ႀကီး ေတာင္ပိႏၷဲရြက္နဲ႔ ပဲဟင္းပဲ စားတာ။ …. ဟုတ္မွာပါ ကိုယ္ေတာင္ ေတာင္ပိႏၷဲရြက္ႏုေလးနဲ႔ ေျမာက္ဥ ၊ ကုလားပဲဟင္းေလးနဲ႔ ၿမိန္ေနရတာ။ အင္း ဖ်ားတယ္နာတယ္ ဆိုလို႔ ေနာက္ေန႔ တပည့္ေတြ ေသခ်ာထပ္လိုက္ၾကည့္ဦးမွပါ ……. ေတာ္ၾကာ အဖ်ား ကူးကုန္မွ စခန္းတစ္ခုလုံး ဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနဦးမယ္ …………….. ဟူးးးးးးးးးးးးးးး ဒီရက္စြဲေတြ ဒီေန႔ရက္ေတြ။

ေနလြမ္းသူ